
جنایت جدید فرقه اهل بغی جیش العدل در سیرکان سراوان و سکوت مرگبار مولوی ها
به قلم: براهندک بلوچ
زمانی که مولوی عبدالحمید برای دفاع از یک ترانه خوان فاسق رپر شیعه زاده که مردم را به اغتشاش دعوت کرده بود در نماز جمعه ی اهل سنت گلو پاره می کرد، برای ما بلوچهای حنفی مذهب ایران جای سوال است چرا در برابر کشتار اینهمه بلوچ حنفی مذهب ایران و اینهمه سرباز این مملکت توسط گروههای جنایتکاری چون جیش العدل و سایر گروههای کوچک و بزرگ سکوت کرده است؟
یعنی واقعا حق ما بلوچها نیست که بپرسیم چرا؟
امروز گروهک اهل بغی و سرسپرده ی جیش العدل در منطقه عمومی سیرکان شهرستان سراوان به یک پایگاه بلوچهای بومی اهل سنت حافظ امنیت حمله کردند که در در نتیجه ی آن 5 نفر از این بلوچهای اهل سنت کشته شدند. چهار نفر از این اهل سنت زمانی که در حال نماز بودند بر آنها حمله ی غافلگیرانه انجام شد و در حین ادای نماز به رگبار بسته شده و کشته شدند.
اسامی این شهدای حافظ امنیت منطقه عبارتند از :
- عبدالرحمن بلوچزهی
- شهبخش بلوچزهی
- عبدالله بلوچزهی
- واحد بلوچزهی
- بشیر سپاهی
آشکار است که برای این گروههای پاکستان نشین نه خون بلوچ و اهل سنت مهم است نه شیعه، و جهت تامین امنیت این استان خون شیعه و سنی باهم آمیخته است و خواست حداقلی مردم سیستان و بلوچستان و کل دارالاسلام ایران از این مولوی هایی که برای اوکراین و آمریکا و روسیه و اسرائیل و غیره تعیین تکلیف می کنند این است که در کنار کشور خود بر علیه جنایتکارانی قرار بگیرند که بر اساس طرح و نقشه ی دشمنان در حال دامن زدن به انواع ناامنی ها و کشتار بلوچهای اهل سنت و سایر حافظان امنیت در محل سکونتشان هستند.
مولوی هایی هستند که واقعاً می ترسند که بعد از واکنش آشکار در برابر این جانیان مورد حملات کور و انتقام جویانه ی آنها قرار بگیرند اما مولوی هایی هم هستند با انواع محافظ و دبدبه و کبکبه قادر به گفتن آشکار حق هستند اما سکوتی مرگبار نزدیک به خیانت کرده اند.
البته تمام این مولوی ها اگر بخواهند در فضای مجازی و بدون مشخص شدن اسمشان می توانند در جنگ روانی با این سرسپرده های دشمنان فعالیت کنند.
جنگ جیش العدل بر علیه ایران جنگ با یک کشور خنثی نیست بلکه جنگ با تنها حامی جهاد اهل سنت در غزه و حمایت آشکار از رژیم جنایتکار صهیونیستی و حامیان این رژیم چون آمریکا و انگلیس و… است.
این فرقه های اهل تفرق و اهل بغی «جبهه» ی خودشان را مشخص کرده اند، مولوی ها و سایر فعالین نیز باید «عملاً» و به اندازه ی توان خود روشن کنند در کدام «سمت و جبهه» ایستاده اند؟