بازی ص. فاروقی جیش العدل با مفاهیم جهاد فی سبیل الله

بازی ص. فاروقی جیش العدل با مفاهیم جهاد فی سبیل الله

کاتب: محمد اسامه

رسانه های گروه جیش العدل و همسو با آن در حال نشر سخنان ص.فاروقی سردسته گروه جیش العدل هستند که از احادیثی در فضل جهاد و تحریک جوانان به پیوستن به این گروه صحبت می کند.

در ابتدای امر باید روشن کرد زمانی که سرزمین اسلامی توسط کفار محارب خارجی اشغال شده و این کافر محارب و اشغالگر دسته هایی از مرتدین را بر این سرزمین اسلامی حاکم کرده و به همراه این مرتدین در حال جنگ و کشت و کشتار مسلمین است، هر گونه جنگ اهل قبله با مسلمینی که با این کفار محارب و اشغالگر در حال جهاد هستند باعث می شود شخص را در جبهه ی این کفار بر علیه مسلمین قرار دهد و او ظالمی می شود مثل همان کفار اشغالگر و محارب خارجی که مشمول این حکم الله جل جلاله می شود که می فرماید: وَمَنْ يَتَوَلَّهُمْ مِنْكُمْ فَإِنَّهُ مِنْهُمْ ۗ إِنَّ اللَّهَ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ (مائدة /51)  هرکس از شما (این کفار) را به سرپرستی بپذیرد بیگمان او از زمره ایشان بشمار می رود. و شکّ نیست که خداوند افراد ستمگر را ( به سوی ایمان ) هدایت نمی‌کند .‏

هم اکنون آمریکا در ولایت بلوچستان پاکستان پایگاه نظامی دارد و مسلمین اهل دعوت و جهاد صادق را به همراه کودکان و زنان و اهل آنها در پاکستان و افغانستان قتل عام می کند و حکومت مرتد و سکولار پاکستان را نیز بر این بخش از سرزمین اسلامی مسلط کرده است، و در کنار این، در سازمانهای مختلف بین المللی اجازه نمی دهد گروههای مرتد و سکولار بلوچ مثل BLA نیز به عنوان گروههای تروریستی معرفی شوند اما در عوض به دسته هایی از بلوچهای ایرانی اجازه داده است که در خاک پاکستان سکونت داشته باشند و آزادانه با شعارهای مختلف مذهبی و قومیتی و … با ایران که از دشمنان اصلی آمریکا و صهیونیستها است وارد جنگ شوند.

آیا همین برای من و شما علامت سوال درست نمی کند که:

  • چرا زمانی که آمریکا با تمام اهل دعوت و جهاد دنیا در حال جنگ است اما با گروهک جیش العدل و امثالهم کاری ندارد؟
  • چرا گروهک جیش العدل در خاک پاکستان با سایر مومنین اهل دعوت و جهاد که در حال جهاد با آمریکا و مرتدین داخلی هستند متحد نمی شود اما با رها کردن کفار اصلی و مرتدین داخلی جنگ خود را متوجه مسلمینی کرده که با تمام بدعتها و نارسایی هایی که دارند اما باز مسلمانند و در برابر این کفار محارب اشغالگر و مزدوران آنها ایستاده اند؟
  • چرا جیش العدل و انصارالفرقان و امثالهم با این کفار محارب و اشغالگر خارجی و مرتدین بومی بر علیه مسلمین هم جبهه ای شده اند؟

اینجاست که متوجه می شویم هر چه امثال ص.فاروقی در مورد جهاد بگویند برعلیه خودشان است.

مثلاً در این کلیپهای جدید جیش العدل به این احادیث اشاره می شود که :

از ابوهريره رضی الله عنه روایت است که رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمودند: مَنْ مَاتَ وَلَمْ يَغْزُ، وَلَمْ يُحَدِّثْ نَفْسَهُ بالغزو، مَاتَ عَلَی شُعْبَةٍ مِنْ نِفَاقٍ (مسلم 1910) هرکس بميرد و غزو (جهاد تهاجمی به کفار اصلی) نکند و نيت غزو هم نداشته باشد، بر شعبه ای از نفاق مرده است.

دقت کردید؟ رسول الله صلی الله علیه وسلم در مورد «غزو» صحبت می کند و جهاد با کفار اصلی نه در مورد رها کردن کفار و جنگ با مسلمین. کسی که این اشتباه بزرگ را انجام دهد مشمول کسانی می شود که باز رسول الله صلی الله علیه وسلم در موردشان می فرماید:  يَقْتُلُونَ، أَهْلَ الإسْلَامِ، وَيَدَعُونَ أَهْلَ الأوْثَانِ (البخاري4351، ومسلم 1064). مسلمانان را می‌کشند و بت‌پرستان ( کفار سکولار) را (به حال خود) رها می‌کنند.

حدیث دیگری که به آن اشره کرده اند این است که از رسول الله صلى الله عليه و سلم سؤال شد: أيُّ العَمَلِ أفْضَلُ؟ فَقالَ: إيمَانٌ باللَّهِ ورَسولِهِ. قيلَ: ثُمَّ مَاذَا؟ قالَ: الجِهَادُ في سَبيلِ اللَّهِ قيلَ: ثُمَّ مَاذَا؟ قالَ: حَجٌّ مَبْرُورٌ.(بخاری 26- مسلم83)  چه عملى بهترين است؟ گفت: ايمان آوردن به الله و رسولش – گفته شد سپس چه چيزى؟ گفت: جهاد در راه الله – گفته شد سپس چه چيزى؟ گفت: حج مقبول.

و پشت سر این حدیث، فوراً ص.فاروقی می گوید الحمد لله من و شما در این راه هستیم.

این بازی با احادیث رسول الله صلی الله علیه وسلم نیست پس چیست؟

باید به ص.فاروقی گفته شود تو مثل جولانی سوریه و سیاف و دوستًم افغانستان کفار اشغالگر اصلی و مرتدین داخلی را رها کرده ای و در جبهه ی آنها قرار گرفته ای و در حال قتال فی سبیل آمریکا و ناتو و صهیونیستها شده ای، شرم نداری از «غزو» صحبت می کنی؟ تو یکی از این اشغالگران و مزدوران آنها شده ای و خیال می کنی اهل سنت خبر ندارند؟

فقط کافی است ایستگاه خودت و تابلوی بالای سرت را نگاه کنی تا متوجه شوی که سوار چه قطاری شده ای و مقصدت کجاست؟ اینکه صندلی و واگن تو و گروهت جدای از واگن آمریکایی ها و ناتو و صهیونیستها و مرتدین داخلی است فرقی در هدف و مقصد شماها ندارد شماها یک مقصد و هدف مشترک دارید.

مهم برای مسلمانان! معرفی برنامه‌های «اسلام دموکراتیک»

مهم برای مسلمانان! معرفی برنامه‌های «اسلام دموکراتیک» (6)

ترجمه و ارائه ی: محمد اسامه

۲. از سنت‌گرایان تا حد لازم برای حفظ بقای خود در برابر بنیادگرایان حمایت کنید (اگر آنها تنها گزینه باشند). در میان سنت‌گرایان، غرب باید کسانی را که نسبتاً برای جامعه مدنی مدرن مناسب‌تر هستند تشویق کند: سنت‌گرایان اصلاح‌طلب. غرب باید از سنت‌گرایان در برابر بنیادگرایان به روش‌های زیر حمایت کند:

* انتقاد سنت‌گرایان از خشونت و افراط‌گرایی بنیادگرایان را علنی کنید.

* اختلاف نظر بین سنت‌گرایان و بنیادگرایان را تشویق کنید.

* اتحاد بین سنت‌گرایان و بنیادگرایان را دلسرد کنید.

* همکاری بین مدرنیست‌ها و سنت‌گرایان اصلاح‌طلب را تشویق کنید.

* در صورت لزوم، سنت‌گرایان را در مورد نحوه بحث با بنیادگرایان آموزش دهید. بنیادگرایان اغلب متقاعدکننده‌تر هستند، در حالی که سنت‌گرایان یک «اسلام عامیانه» از نظر سیاسی نامفهوم را اجرا می‌کنند. در مکان‌هایی مانند آسیای مرکزی، سنت‌گرایان ممکن است برای دفاع از مواضع خود در برابر بنیادگرایان به آموزش در اسلام ارتدوکس نیاز داشته باشند.

* حضور و نفوذ مدرنیست‌ها را در نهادهای سنت‌گرایان افزایش دهید.

* سنت‌گرایانی را که به مذهب حنفی پایبند هستند، به عنوان راهی برای مقابله با وهابی‌های محافظه‌کاری که به مذهب حنبلی پایبند هستند، تشویق کنید. * تشویق محبوبیت و پذیرش تصوف، شکلی سنت‌گرایانه از عرفان اسلامی که نمایانگر تفسیری باز و روشنفکرانه از اسلام است.

۳. با حمله به نقاط ضعف دیدگاه‌های اسلامی و ایدئولوژیک بنیادگرایان، به طور فعال با آنها مخالفت کنید. افشای هر آنچه که نه آرمان‌گرایان جوان و نه سنت‌گرایان مؤمن نمی‌توانند در مورد بنیادگرایان ببخشند: فساد، ظلم، جهل، تعصب و اشتباهات آشکار آنها در پیروی از اسلام و ناتوانی آنها در رهبری. غرب باید با روش‌های زیر با بنیادگرایان مبارزه کند:

* تفسیر آنها از اسلام را بررسی و اشتباهات آنها را آشکار کند.

* پیوندهای آنها با گروه‌ها و فعالیت‌های غیرقانونی را شناسایی کند.

* پیامدهای اعمال خشونت‌آمیز آنها را علنی کند.

* شکست آنها در توسعه کشورها و جوامع خود را به شیوه‌ای مثبت نشان دهد.

* جوانان، سنت‌گرایان مؤمن، اقلیت‌های مسلمان در غرب و زنان را هدف قرار دهد.

* افراط‌گرایان خشونت‌طلب و تروریست‌ها را به عنوان افرادی بی‌ثبات و بزدل به تصویر بکشد، نه به عنوان قهرمان.

* روزنامه‌نگاران را تشویق کنید تا فساد، ریاکاری و بی‌اخلاقی را در محافل بنیادگرا و تروریستی بررسی کنند.

* تفرقه‌افکنی بین بنیادگرایان را تشویق کند.

یک استراتژی نویدبخش است. علیرغم موفقیت بنیادگرایی رادیکال در بسیج جوانان ناراضی، به ویژه مردان جوان، این بنیادگرایی ویژگی‌های بسیاری دارد که قطعاً جوانان را از خود دور می‌کند. این یک نقص جدی در استراتژی سیاسی بنیادگرایان است که تاکنون مورد بهره‌برداری قرار نگرفته است.

اسلام رادیکال برای جان جوانان ارزش زیادی قائل نیست. اسلام رادیکال با دستکاری آرمان‌گرایی، نمایش و قهرمانی جوانان، جوانان را به طعمه‌های توپ و بمب‌گذاران انتحاری تبدیل می‌کند. مدرسه‌ها (مدارس بنیادگرا) به طور خاص پسران را برای مرگ در جوانی و تبدیل شدن به شهید آموزش می‌دهند. اگر جوانان مسلمان مانند جوانان غربی در دهه 1960 شروع به نگاه کردن به مسائل از طریق یک لنز نسلی می‌کردند، شروع به پرسیدن این سوال می‌کردند: “چرا اکثر بمب‌گذاران انتحاری زیر 30 سال سن دارند؟ لازم نیست جوان باشید تا کمربند انفجاری ببندید. اگر اینقدر خوب است، چرا افراد مسن‌تر این کار را نمی‌کنند؟”

مهم برای مسلمانان! معرفی برنامه‌های «اسلام دموکراتیک» (5)


مهم برای مسلمانان! معرفی برنامه‌های «اسلام دموکراتیک» (5) [1]

ترجمه و ارائه ی: محمد اسامه

دستور کار اصلاحات

برای شکوفایی این جوشش ایدئولوژیک، غرب هم به تعهدی راسخ به ارزش‌های غربی و هم به مجموعه‌ای از مواضع انعطاف‌پذیر که با ایده‌ها، مردم و کشورهای مختلف اسلامی سازگار باشد، نیاز دارد. این رویکرد می‌تواند با دادن انعطاف‌پذیری به غرب در برخورد با نگرش‌های مختلف، یک اسلام مدنی و دموکراتیک را ترویج دهد.

طرح کلی زیر، یک شکل ممکن از استراتژی را توصیف می‌کند. این طرح بر «پنج رکن دموکراسی» برای جهان اسلام استوار است. این ارکان مطابق با مواضعی است که غرب باید در رابطه با چهار گروه ایدئولوژیک و شهروندان عادی در کشورهای مسلمان اتخاذ کند.

1. اول، حمایت از مدرنیست‌ها با ترویج نسخه آنها از اسلام و ایجاد بستری گسترده برای بیان و انتشار واضح دیدگاه‌های آنها. انتخاب سنت‌گرایان به عنوان عوامل پیشگام برای ترویج اسلام دموکراتیک وسوسه‌انگیز خواهد بود و این مسیری است که غرب ممکن است تمایل به اتخاذ آن داشته باشد. با این حال، برخی مشکلات بسیار جدی مانع چنین مسیری می‌شوند. حمایت بیش از حد از سنت‌گرایان ممکن است اصلاحات داخلی جاری در اسلام را تضعیف کند و در نتیجه مانع مدرنیست‌ها شود، که ارزش‌های آنها کاملاً با ارزش‌های ما سازگار است. از میان تمام گروه‌های ذکر شده در بالا، مدرنیست‌ها بیشترین حمایت را از ارزش‌ها و روح یک جامعه دموکراتیک مدرن دارند. ما باید دیدگاه آنها از اسلام را بیش از ایده‌های سنت‌گرایان ترویج کنیم.

مدرنیسم، نه سنت‌گرایی، برای غرب مفید بوده است. این امر مستلزم عقب‌نشینی، تغییر و نادیده گرفتن گزینشی عناصر آموزه‌های اصلی دینی بوده است. عهد عتیق در تنظیم رفتار و حاوی بسیاری از قوانین و ارزش‌هایی که در جامعه مدرن غیرقابل تصور هستند، چه رسد به مشروعیت، تفاوت چندانی با قرآن ندارد.

این در غرب مشکلی ایجاد نمی‌کند زیرا امروزه کمتر کسی اصرار دارد که همه ما کاملاً طبق نص قانون بزرگان کتاب مقدس زندگی کنیم. در عوض، ما اجازه می‌دهیم که دیدگاه ما از جوهره واقعی یهودیت یا مسیحیت فراتر از متن تحت‌اللفظی باشد که ما به عنوان تاریخ و افسانه می‌پذیریم. این دقیقاً رویکردی است که مدرنیست‌های مسلمان ارائه می‌دهند.

سکولارها نیز از نظر ارزش‌ها و سیاست‌های خود به غرب نزدیک هستند. با این حال، برخی از سکولارها به دلیل ضد آمریکایی بودن و سایر مواضعشان برای غرب غیرقابل قبول هستند. آنها همچنین در جذب بخش سنتی مخاطبان مسلمان مشکل دارند. بنابراین، مدرنیست‌ها بهترین شرکا برای غرب هستند. متأسفانه، به طور کلی، آنها در موقعیت ضعیف‌تری نسبت به بنیادگرایان و سنت‌گرایان قرار دارند و فاقد حمایت قوی، منابع مالی، زیرساخت‌های مؤثر و تریبون عمومی هستند. بنابراین، رهبران غربی باید از مدرنیست‌ها به روش‌های زیر حمایت کنند:

* انتشار و توزیع آثار آنها با قیمت‌های یارانه‌ای.

* تشویق آنها به انتشار ادبیات برای مخاطبان انبوه و جوانان.

* گنجاندن دیدگاه‌های آنها در برنامه درسی آموزش مسلمانان.

* در دسترس قرار دادن باورها و نظرات مذهبی آنها برای مخاطبان انبوه تا با بنیادگرایان و سنت‌گرایانی که وب‌سایت‌ها، انتشارات، مدارس، مؤسسات و بسیاری از ابزارهای دیگر برای انتشار دیدگاه‌های خود دارند، رقابت کنند.

* ارائه موضع مدرنیسم و سکولاریسم به عنوان یک گزینه مقابل برای جوانان ناراضی اسلامی.

* استفاده از رسانه‌ها و برنامه‌های درسی آموزشی در کشورهای مربوطه برای ارتقای آگاهی از تاریخ و فرهنگ پیش از اسلام و غیراسلامی آنها.


[1]  مطالعه ی قسمتهای مختلف این مقاله جهت درک کل مطلب لازم است بخصوص قسمت اول

مهم برای مسلمانان! معرفی برنامه‌های «اسلام دموکراتیک» (4)

مهم برای مسلمانان! معرفی برنامه‌های «اسلام دموکراتیک» (4) [1]

ترجمه و ارائه ی: محمد اسامه

مدرنیست‌ها می‌خواهند جهان اسلام را به عنوان بخشی از نظم مدرن جهانی ببینند. آنها به دنبال تغییر اسلام هستند تا با دوران مدرن همگام شود. آنها به طور فعال در پی ایجاد تغییرات اساسی در فهم و عمل ارتدکس فعلی از اسلام هستند. آنها می‌خواهند بار سنگین سنت‌های محلی و منطقه‌ای را که در طول قرن‌ها با اسلام در هم تنیده شده‌اند، از دوش خود بردارند.

آنها همچنین به تاریخی بودن اسلام اعتقاد دارند – اینکه اسلام آنطور که در زمان پیامبر اجرا می‌شد، حقایق ابدی و همچنین شرایط تاریخی متناسب با زمان خود را منعکس می‌کرد، اما دیگر معتبر نیست. آنها معتقدند که هسته اسلام نه تنها دست نخورده باقی می‌ماند، بلکه از طریق نوآوری، حتی پس از تغییرات قابل توجهی که منعکس کننده زمان‌های متغیر، شرایط اجتماعی و شرایط تاریخی است، تقویت خواهد شد. ارزش‌های اصلی آنها – اولویت آگاهی فردی و اجتماعی مبتنی بر مسئولیت اجتماعی، برابری و آزادی – با هنجارهای دموکراتیک مدرن سازگار است.

سکولارها خواستار آن هستند که جهان اسلام ایده جدایی مسجد از دولت را، مانند دموکراسی‌های صنعتی غربی، با واگذاری دین به حوزه خصوصی، اتخاذ کند.

آنها همچنین معتقدند که سنت‌های مذهبی باید با قانون زمین و حقوق بشر سازگار باشند. کمالیست‌های ترکیه که کنترل کامل دولت بر دین را برقرار کرده‌اند، الگویی از اسلام سکولار را نشان می‌دهند.

این مواضع را باید به عنوان بخش‌هایی با جهت‌گیری یکسان، نه دسته‌های متفاوت، در نظر گرفت. هیچ مرز مشخصی بین آنها وجود ندارد. برخی از سنت‌گرایان اشتراکات زیادی با بنیادگرایان دارند. مدرن‌ترین سنت‌گرایان تقریباً مدرنیست هستند و افراطی‌ترین مدرنیست‌ها مانند سکولارها هستند.

در عین حال، این گروه‌ها در مورد مسائلی که امروزه در جهان اسلام بحث‌برانگیز شده‌اند، از جمله آزادی سیاسی و شخصی، آموزش، جایگاه زنان، حقوق جزا، مشروعیت اصلاحات و نوآوری و نگرش به غرب، مواضع کاملاً متفاوتی اتخاذ می‌کنند.


[1]  مطالعه ی قسمتهای مختلف این مقاله جهت درک کل مطلب لازم است بخصوص قسمت اول

مهم برای مسلمانان! معرفی برنامه‌های «اسلام دموکراتیک» (3)

مهم برای مسلمانان! معرفی برنامه‌های «اسلام دموکراتیک» (3) [1]

ترجمه و ارائه ی: محمد اسامه

طیف ایدئولوژیک

در واقع، امروزه جهان اسلام به چهار جبهه ایدئولوژیک تقسیم شده است: بنیادگرایی، سنت‌گرایی، مدرنیسم و سکولاریسم. هر یک از این گروه‌ها از زیرگروه‌هایی تشکیل شده‌اند که تفاوت‌های بین گروه‌های اصلی را تحت الشعاع قرار می‌دهند. درک تفاوت‌ها چه در درون گروه‌ها و چه بین گروه‌ها برای رهبران غربی مهم است.

بنیادگرایان ارزش‌های دموکراتیک و فرهنگ مدرن غربی را رد می‌کنند. آن‌ها خواهان یک دولت اقتدارگرا برای تحمیل قوانین اسلامی و اخلاقی هستند. آن‌ها آماده‌اند از نوآوری و فناوری مدرن استفاده کنند، اما حاضر نیستند خشونت را متوقف کنند.

دو مکتب بنیادگرایی وجود دارد. مکتب اول که مبتنی بر الهیات (توحید) است و معمولاً در نهادهای مذهبی رواج دارد، به بنیادگرایان کتاب مقدس (مبتنی بر کتاب مقدس) اشاره دارد. این گروه شامل: بخش عمده‌ای از انقلابیون ایرانی، وهابیون سعودی و انجمن کاپلان ترکیه می‌شود.

از سوی دیگر، بنیادگرایان رادیکال تأکید کمتری بر جوهره تحت‌اللفظی اسلام دارند و یا عمداً یا از طریق ناآگاهی از اصول عقاید ارتدوکس اسلامی، آزادی قابل توجهی به دست می‌آورند. القاعده، طالبان افغانستان، حزب التحریر و تعداد زیادی از دیگر جنبش‌ها و گروه‌های رادیکال اسلامی پراکنده در سراسر جهان، به این دسته تعلق دارند.

سنت‌گرایان برای یک جامعه محافظه‌کار تلاش می‌کنند. آنها نسبت به دنیای مدرن، نوآوری و پیشرفت بدبین هستند. آنها همچنین به دو گروه تقسیم می‌شوند. تفاوت‌ها قابل توجه است.

سنت‌گرایان محافظه‌کار به اجرای دقیق قوانین و سنت‌های مسلمانان به معنای واقعی کلمه پایبند هستند. آنها نقش دولت و اقتدار سیاسی را تشویق‌کننده یا حداقل تسهیل‌کننده این امر می‌دانند. با این حال، به طور کلی، آنها خشونت و تروریسم را تأیید نمی‌کنند. آنها تلاش‌های خود را بر زندگی روزمره جامعه متمرکز می‌کنند.

هدف آنها حفظ هنجارها، ارزش‌ها و رفتارهای ارتدوکس تا حد امکان است. نگرش آنها رد نوآوری است. وسوسه‌ها و سرعت مدرن زندگی به عنوان تهدیدهای جدی تلقی می‌شوند. سنت‌گرایان اصلاح‌طلب معتقدند که اسلام، برای اینکه در همه زمان‌ها پایدار و جذاب باقی بماند، باید در به‌کارگیری اصول و عقاید سنتی، امتیازاتی بدهد. آنها پذیرای بحث در مورد اصلاحات و تفسیرهای مجدد هستند. نگرش آنها، سازگاری محتاطانه با تغییر و نشان دادن انعطاف‌پذیری در نص قانون به منظور حفظ روح قانون است.


[1]  مطالعه ی قسمتهای مختلف این مقاله جهت درک کل مطلب لازم است بخصوص قسمت اول

آیا جیش العدل در حال امر به معروف و نهی از منکر شرعی با اسلحه و دست است؟

آیا جیش العدل در حال امر به معروف و نهی از منکر شرعی با اسلحه و دست است؟

کاتب: مولوی سید محمد رخشانی بادینی

جیش العدل با شعارهای شبه اسلامی و جهادی مدعی است که در استان سیستان و بلوچستان ایران در حال امر به معروف و نهی از منکر است؛ اما زمانی که به حامیان جیش العدل و کسانی که در پاکستان به آنها پناه برده و بخصوص به ثمره ی کار آنها نگاه می کنیم متوجه می شویم که نتیجه ی کارشان برعکس ادعای آنها را نشان می دهد.

رسول الله صلی الله علیه وسلم به تغییر منکر بر حسب توانایی و رفتار تدریجی و مرحله‌ای امر می‌کند و از ابوسعید خُدری رضی الله عنه روایت است که گفت: شنیدم که رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمودند: ‌مَنْ ‌رَأَى ‌مِنْكُمْ ‌مُنْكَرًا فَلْيُغَيِّرْهُ بِيَدِهِ، فَإِنْ لَمْ يَسْتَطِعْ فَبِلِسَانِهِ، فَإِنْ لَمْ يَسْتَطِعْ فَبِقَلْبِهِ، وَذَلِكَ أَضْعَفُ الْإِيمَانِ (مسلم49) هریک از شما که منکری دید آن را با دستش تغییر دهد (یعنی تغییر عملی)، پس اگر نتوانست با زبانش آن را تغییر دهد و اگر نتوانست با دلش آن را (بد بداند)، و آن ضعیف‌ترین (مرتبه‌ی) ایمان است.

در انجام فریضه ی امر به معروف و نهی از منکر شروطی وجود دارد که شخص مسلمان باید از این شروط آگاهی داشته باشد و نیازمند سیاست شرعی و علم و بصیرت است تا اینکه مثلا از تغییر آن منکر، منکر بزرگ‌تری ایجاد نشود.

اگر در انجام امر به معروف و نهی با منکر  با دست و تغییر عملی که جنگ مسلحانه هم در آن جای می‌گیرد، شرایط لازم وجود نداشته باشد و شخص دست به اسلحه ببرد چنین جنگی خودش تبدیل به منکری بزرگتر می شود که «قتال الفتنه» نامیده می شود نه «جهاد في سبيل الله».

امام ابوحنیفه رحمه الله در پاسخ به بلخی و در الفقه الأبسط، ص 108 می گوید: این اشخاص در نتیجه ی این قیام، فسادی که به بار می آورند بیشتر از آنچه است که اصلاح می کنند، از ریختن خونها بگیر تا حلال کردن حرامها و از بین بردن اموال. 

جنگ جیش العدل و انصار الفرقان و گروههای همسو با آنها علاوه بر اینکه منکری بزرگتر و«قتال الفتنه» است که منجر به ایجاد فتنه ای جدید در کنار مشکلات موجود می شود، چون در راستای منافع و اهداف آمریکا و صهیونیستها بر ضد جبهه ی مقاومت اسلامی است نوعی غدر و خیانت و خنجری بر پشت جهاد فی‌سبیل‌الله  نیز محسوب می شود و بخشی از جبهه ی دشمنان مجاهدین غزه به شمار می روند هر چند با زبان ادعای بزرگی داشته باشند یا شعارهای بزرگی بدهند در هر دو حالت عمل آنها سخنان آنها را رد می کند. 

حتی یک کافر اصلی شرافتمند برایش ننگ و عار است که در جبهه ی صهیونیستهای وحشی کودک کش قرار گیرد اما ثمره ی حماقت این گروههای اهل بغی این است که «عملا» آنها را در جبهه ی وحشی هائی چون رژیم صهیونیستی قرار می دهد و سربازی از سربازان پیاده ی این دشمن وحشی می شوند.

نکته ی مهم دیگر اینکه: صرفنظر از شعارهای شبه جهادی و کلیشه ای که از این گروههای اهل بغی می شنویم، بدیل و جایگزین «عملی» اینها برای دارالاسلام ایران، دارالکفری سکولاریستی و ارتدادی است و فتنه ای بزرگتر از این برای مسلمین وجود ندارد.

در این صورت جنگ مسلحانه ی گروههای اهل بغی چون جیش العدل و انصارالفرقان و غیره «قتال الفتنه» است و ربطی به منهج اهل سنت و جماعت ندارد بلکه در واقع جنگ فی سبیل آمریکا و ناتو وصهیونیستهاست و به جای آنکه امر به معروف کنند در واقع امر به منکر می کنند.

انتهای مسیر جیش العدل برای بلوچهای حنفی مذهب

انتهای مسیر جیش العدل برای بلوچهای حنفی مذهب

کاتب: مولوی سید محمد رخشانی بادینی

اینکه جیش العدل در رسانه های خود ادعا می کند هدفش حاکمیت و حکم الله در جامعه است ادعای تمام گروههای اسلامگرای مستقل و نفوذی بوده که در تمام سرزمینهای اسلامی اعلام موجودیت کرده اند و نمی توان به شعارها زیاد اهمیت داد بلکه آنچه مهم است انتهای مسیری است که این فرقه ها و گروهها به آن می رسند.  

به عنوان نمونه عده ای انقلاب و تغییر زیربنائی جامعه را وسیله‌ای برای رسیدن به قدرت و سپس اجرای شریعت بر اساس فقه و مذهب خود می‌دانند. اینها همچون ج.ا.ایران و ا.ا. افغانستان و الشباب سومالی و اتحادیه شافعی ها و زیدی های یمن و… موفق به کسب قدرت و ادامه ی مسیر تا زمانی که الله بخواهد بوده اند؛ یا به موازات اخوان المسلمین اصلی، یک اخوان تقلبی لیبرال غربگرا درست شده که می خواهد در چارچوب قوانین حکومتی حاکم بر جامعه و با انتخابات سکولاریستها به قدرت برسد و بعد شریعت را اجرا کند که در تمام سرزمینهای اسلامی شکست خورده اند.

گروههایی چون سلفی های علمی و تبلیغی و اخوانی های مستقل و جماعت اسلامی ابوالاعلی مودودی نیز ایجاد مؤسسات خدماتی اسلامی مانند مدارس اسلامی، بانک‌های اسلامی، بیمارستان‌های اسلامی و دانشگاه‌های اسلامی و حتی حضور در حاکمیت موجود را راه رسیدن به قدرت و حاکمیت اسلامی می دانند. این گروه‌ها نیز در نابود کردن حاکمیت سکولاریستها و در رسیدن به قدرت تماما شکست خورده‌اند.

در کنار همه ی اینها، جماعتها و گروههایی چون گروه جولانی در سوریه وجود دارد که رهبران آنها با شعارهای جهادی برای هدفی خاص توسط دشمنان تولید شده اند بدون آنکه اعضای آن از این توطئه ی خطرناک خبر داشته باشند؛ اینها بعد از آنهمه شعارهای جهادی و عملیاتهای استشهادی و… به صفر باز می گردند، یعنی در نهایت تبدیل می شوند به دست نشانده هائی وابسته به آمریکا و غرب و نظام سکولار جامعه ی سکولار بین‌المللی.

این دسته که به «تاجران جهاد» مشهور هستند با شعارهای شبه جهادی بر علیه احزاب مختلف سکولار و حتی مذهبی های وابسته و اهل دعوت و جهاد مستقل اعضای خود را به عملیاتهای عجیبی می کشانند اما در نهایت سر از آخور آمریکا و دشمنان اصلی در می آورند و ابزار و دست نشانده ای جدیدی برای این دشمنان در میان قوم خود می شوند.

این جریان از همان ابتدا با تمام شعارهائی که می دهند برای این نیامده اند که ایدئولوژی جدید یا وسیله جدیدی برای کسب قدرت بیاورند، چون رهبران این گروهها توسط دشمنان تولید شده اند و انتهای مسیر و نهایت آنها از همان ابتدای قیام و شورش و فعالیتهایشان ورای تمام شعارهای جهاد ی و انقلابی و … که می دهند مشخص و واضح است و آن: هم مسیری با آمریکا و شرکای آمریکا.

اینجاست که تنها با یک سوال ساده می توانیم بفهمیم که جیش العدل در میان بلوچها در کدام یک از این مسیرها می رود؟

جیش العدل که خودش را بخشی از ایران و اپوزیسیون مخالف حکومت فعلی ایران می داند، همین الان اگر حاکمیت ایران برود چه حاکمیتی جایگزین آن خواهد شد؟ حاکمیتی با فقه حنفی؟ یا شافعی؟ یا هر یک از مذاهب معروف به اهل سنت؟ یا حاکمیتی سکولار و ارتدادی؟

این نهایت جیش العدل در میان بلوچهاست؛ یعنی رسیدن به حاکمیتی سکولار وغربگرا؛ جوانان آگاه بلوچ لازم است آینده نگر باشند و سرنوشت خود را دست کسانی ندهند که خون و آبرو و احساسات آنها را در مسیری غیر شرعی هدر دهند؛ ما با هزینه های کمتری و با تحمل مشکلات خاص دعوت می توانیم در جامعه، و در چاچوب قوانین حاکم بر جامعه، و بر اساس منهج صحیح اهل سنت و جماعت، دست به امر به معروف و نهی از منکر و اصلاحگری به اندازه ی توان خود بزنیم و هیچ نیازی به خشونت و جنگ مسلحانه و تولید ناامنی نداشته باشیم. ان شاء الله 

مهم برای مسلمانان! معرفی برنامه‌های «اسلام دموکراتیک» (2)

مهم برای مسلمانان! معرفی برنامه‌های «اسلام دموکراتیک» (2)

ترجمه و ارائه ی: محمد اسامه

اسلام مدنی دموکراتیک

پنج رکن دموکراسی برای اسلام. چگونه غرب [کافر محارب و اشغالگر] می‌تواند اصلاحات [ به معنی دقیقتر: تخریب] در اسلام را ترویج دهد.[1]

مدل‌های رقیب اسلام برای برتری معنوی و سیاسی با هم رقابت می‌کنند و این امر پیامدهای جدی برای سایر نقاط جهان دارد. رهبران غربی با درک روشن از مبارزه ایدئولوژیک جاری در اسلام و تمایز قائل شدن بین نیروهای رقیب در اندیشه اسلامی، می‌توانند شرکای مسلمان مناسب را شناسایی و با آنها همکاری کنند تا از افراط‌گرایی و خشونت جلوگیری کرده و دموکراسی‌سازی و توسعه را تشویق کنند.

این ایده که جهان خارج باید برای توسعه یک مدل میانه‌رو و دموکراتیک از اسلام تلاش کند، دهه‌هاست که رواج دارد، اما تنها از 11 سپتامبر 2001 رواج یافته است.

توافق عمومی وجود دارد که این یک رویکرد سازنده است. اسلام شامل ایدئولوژی‌ها و جنبش‌های سیاسی بسیاری است که برخی از آنها ثبات جهانی را تضعیف می‌کنند. بنابراین، تشویق نیروهایی در اسلام که خواستار یک نظم اجتماعی میانه‌روتر، دموکراتیک‌تر، صلح‌آمیزتر و مداراجویانه‌تر هستند، منطقی است.

تغییر دین پیشرو جهان کار آسانی نیست. اگر “ایجاد یک مکانیسم دولت-ملت” یک کار دشوار است، پس “ایجاد یک ساختار مذهبی” پرخطرترین و دشوارترین است.

اسلام نه یک نظام همگن است و نه خودکفا. بسیاری از مشکلات و تأثیرات خارجی با دین گره خورده‌اند. بسیاری از نیروهای سیاسی در جهان اسلام عمداً سعی در «اسلامی کردن» این بحث دارند تا به اهداف خود برسند.

بحران کنونی در اسلام دو مؤلفه اصلی دارد: ناتوانی در توسعه بر اساس شرایط خود و از دست دادن ارتباط با نظام مسلط جهانی. جهان اسلام با عقب‌ماندگی عمیق و درماندگی نسبی خود مشخص می‌شود.

بسیاری از راه‌حل‌های بومی – مانند ملی‌گرایی، پان‌عربیسم، سوسیالیسم عربی و انقلاب اسلامی – در حال شکست هستند و منجر به ناامیدی و خشم می‌شوند. در عین حال، جهان اسلام، از یک سو، از همگام شدن با فرهنگ مدرن جهان امتناع می‌کند و از سوی دیگر، به حاشیه اقتصاد جهانی می‌رود و وضعیتی ناخوشایند را برای هر دو طرف ایجاد می‌کند. مسلمانان راه‌حل واحدی برای بحران خود ندارند: چه چیزی باعث آن می‌شود و جامعه آنها در نهایت باید چگونه باشد.

غرب با این سؤال روبرو است که از کدام ایدئولوژی (یا ایدئولوژی‌ها) حمایت کند، از کدام روش‌ها استفاده کند و چه اهداف واقعی و ملموسی را تعیین کند.؟


[1]  مطالعه ی قسمتهای مختلف این مقاله جهت درک کل مطلب لازم است بخصوص قسمت اول

مهم برای مسلمانان! معرفی برنامه‌های «اسلام دموکراتیک» (1)

مهم برای مسلمانان! معرفی برنامه‌های «اسلام دموکراتیک» (1)

ترجمه و ارائه ی: محمد اسامه

وقایع ۲۰ سال گذشته نشان می‌دهد که کفار به تدریج در حال اجرای برنامه خود برای کاشت یک جایگزین «دموکراسی اسلامی» در میان جوانان مسلمان هستند و سعی می‌کنند ایدئولوژی‌ها و روایت‌های دروغین را در آگاهی آنها وارد کنند و آنها را از نور دین خدا به تاریکی احساسات انسانی و بت‌های خیالی سوق دهند.

یک جنگ ایدئولوژیک شدید در همه جبهه‌ها در جریان است. خط گسل بسیار آشکار است که نمی‌توان آن را نادیده گرفت. بنابراین، همه طرفی را می‌گیرند که آگاهانه انتخاب می‌کنند.

تمام تلاش‌های کسانی که خود را مسلمان می‌نامند، اما در عین حال پایه و اساس اسلام – شریعت – را رد یا تحریف می‌کنند، نمی‌تواند پیروان توحید را فریب دهد، بلکه فقط خودشان را فریب می‌دهد.

ما به مسلمانانی که صادقانه نگران دین خود هستند توصیه می‌کنیم که با دقت با نقشه‌های مخالفان خود آشنا شوند تا در دام آنها نیفتند و فریب شعارها و وعده‌های کسانی را نخورند که برای ارضای هوس‌های خود، دین خدا را دستکاری می‌کنند و بدعت خود را با آرزوی «نجات مردم»، «حفاظت از فرهنگ ملی در برابر تهدید فارسی و پنجابی و تُرکی و عربی و… شدن»، «برقراری عدالت»، «احیای دولت بر اساس قانون اساسی سکولاریستی» و غیره توجیه می‌کنند.

***

توضیح: متن این مطلب در «اندیشکده» معروف شرکت رند (در سال ۲۰۰۴) تهیه شده است، که محاسبات و توصیه‌های تحلیلی را در زمینه‌های مختلف سیاست ایالات متحده در اختیار دولت آمریکا قرار می‌دهد. نویسنده مستقیم این اثر، شریل بنار، دانشمند ارشد علوم سیاسی در رند است که به خاطر موضع متعصبانه ضد اسلامی خود شناخته می‌شود.

سایت ندای بلوچستان، این مطالب را بدون هیچ گونه اظهار نظری (از جمله در رابطه با اظهارات و ارزیابی‌های کاملاً مغرضانه، نادرست، دستکاری‌ها، اطلاعات نادرست و تحریف‌ها، چه در مورد اسلام به طور کلی و چه در مورد فرآیندهای جاری در اسلام) منتشر می‌کند، و اصطلاحات و سبک مقاله شریل بنار را حفظ می‌کند تا به عنوان بخشی از آشنایی مسلمانان با برنامه‌های مخالفان اسلام، نیات، تاکتیک‌ها و اهداف آنها باشد.

این اثر همچنین ایده‌های خاصی در مورد مبانی ایدئولوژیک بسیاری از چهره‌های مدرن سکولار لیبرال از جمله به اصطلاح “دموکرات‌های اسلامی”، ملی‌گرایان میهن‌پرست با “چهره اسلامی”، طرفداران اسلام “مدارا” و “سنتی”، واعظان و فعالان فردی که به مجاهدین حمله می‌کنند، احکام شریعت و جهاد، به موقع بودن و ضرورت آنها را تحریف و رد می‌کنند، ارائه می‌دهد.

جیش العدل و مشکل مشروعیت و قیاس غلط به قیام حسین بن علی و عبدالله بن زبیر رضی الله عنهم

جیش العدل و مشکل مشروعیت و قیاس غلط به قیام حسین بن علی و عبدالله بن زبیر رضی الله عنهم

کاتب: براهندک بلوچ

این روزها که نارضایتی مردم حنفی مذهب بلوچ از اقدامات تخریبی و ناامن سازی مناطق بلوچ نشین توسط جیش العدل پاکستان نشین افزایش یافته و جیش العدل قادر به فریب و انحراف جوانان نیست، ابوعاصم در رسانه ی همسو با گروه جیش العدل سعی دارد این عدم اقبال مردم بلوچ و این شکست بزرگ را با قیاس به قیامهای مبارک حسین بن علی و عبدالله بن زبیر رضی الله عنهم اجمعین برای خود توجیه کند و چنین نشان دهد که به ثمر نرسیدن اینهمه تخریبات جیش العدل بخاطر عدم مشروعیت نیست بلکه بخاطر عدم همراهی جامعه و تنها گذاشتن آنها می باشد.

ابوعاصم ضمن ابراز این واقعیت ادامه می دهد که: “امروز نیز جهاد مشروع و جاری در بلوچستان، تنها زمانی به ثمر خواهد رسید که مردم اهل‌سنت و بلوچستان با آگاهی، اتحاد و استقامت در کنار آن بایستند.”

اگر واقعیت را نگاه کنیم جیش العدل اصلا قابل مقایسه با قیام بزرگورانی چون حسین بن علی و عبدالله بن زیر رضی الله عنهم اجمعین نیست و اهل بغی بودن جیش العدل مشکل مشروعیتی دارد و از نگاه شریعت الله و به صورت خاص از نگاه امام ابوحنیفه رحمه الله جنگش «قتال الفتنه» است و مشروعیت ندارد.

حسین بن علی و عبدالله بن زیر رضی الله عنهم اجمعین زمانی قیام کردند که هنوز حاکمیت یزید تثبیت نشده بود و کل جامعه حول یک رهبر جمع نشده بود و جامعه در یک مرحله ی گذار قرار داشت مثل مرحله ی گذار از حاکمیت اموی ها به عباسیان که خود امام ابوحنیفه رحمه الله نیز با فتوا و پول در قیام زید بن علی رهبر شیعیان زیدی مشارکت کرد اما زمانی که حاکمیت تثبیت شد هر گونه قیام مسلحانه را غیر شرعی دانست که به دو فتوای ایشان اشاره می کنیم.

امام ابوحنیفه رحمه الله می گوید: اگر مردم بر امامی از مسلمین گرد آمدند، و مردم در امنیت قرار گرفتند، و راهها امن شد،(یعنی مرحله ی گذار انقلابات و خلاء قدرت تمام شد و جماعت و حاکمیت بر دارالاسلام اسقرار پیدا کرد) در این حال اگر افرادی از میان مسلمین بخواهند بر امام و رهبر اهل الجماعة «على إمامِ أهلِ الجَماعةِ» قیام و خروج کند، باید مسلمین «أن يُعينوا إمامَ أهلِ الجَماعةِ» این امام اهل جماعت را یاری برسانند، و چنانچه قادر به این کار نبودند باید در منازل خود بمانند و با کسانی که بر إمامَ أهلِ الجَماعةِ خروج و قیام کرده اند بیرون نروند و آنها را نیز یاری ندهند.[1]

أبو مُطيع البَلخي از امام ابوحنیفه سوال می کند: در مورد کسی که امر به معروف و نهی از منکر می کند و به این دلیل افرادی از او تبعیت می کنند و این شخص بر الجماعة( حاکمیت بر دارالاسلام)  قیام و خروج می کند، فيَخرُجُ على الجَماعةِ، آیا این کار را صحیح می دانی؟ امام ابوحنیه گفت: نه.  بلخی می گوید گفتم: برای چه؟ در حالی که الله تعالی و رسولش به امر به معروف و نهی از منکر دستور داده اند و این فریضه ی واجبی است. امام ابوحنیفه با شناختی که از این افراد و ثمرات قیام نارس آنها داشت جواب داد: آنچه گفتی همانگونه است، اما این اشخاص در نتیجه ی این قیام، فسادی که به بار می آورند بیشتر از آنچه است که اصلاح می کنند، از ریختن خونها بگیر تا حلال کردن حرامها و از بین بردن اموال.[2]

واضح و آشکار است که از نگاه امام ابوحنیفه رحمه الله گروههایی مسلح چون جیش العدل و انصارالفرقان و غیره از نظر مشروعیت مشکل دارند و جنگ آنها هرگز جهاد فی سبیل الله محسوب نمی شود بلکه قتال الفتنه ای است که باید بر اساس فتوای امام ابوحنیفه رحمه الله از آن دوری و پرهیز کرد و علت عدم اقبال مردم بلوچ از این گروهها و عقیم و بی ثمر ماندن اقدامات مسلحانه و تخریبی آنها نیز ریشه در غیر مشروع بودن جنگ مسلحانه ی آنها دارد.


[1]  حاشية الشلبي على تبيين الحقائق (3/294)

[2]  الفقه الأبسط، ص 108