ضرورت واکنش قاطع امارت اسلامی در برابر تجاوز پاکستان
کاتب: مُلا نور احمد (کوټه)
حملات هر چند وقت هوایی پاکستان به افغانستان، تنها یک رویداد نظامی محدود نیست، بلکه بخشی از راهبرد قدیمی اسلامآباد برای اعمال فشار سیاسی و تضعیف موقعیت امارت اسلامی در روند تحولات منطقهای است. تجربه چند دهه گذشته نشان داده است که هرگاه دشمنان این سرزمین در برابر خود ضعف و تأخیر در تصمیمگیری مشاهده کردهاند، بر گستاخی و زیادهخواهیشان افزوده شده است.
امارت اسلامی افغانستان که خود را وارث جهاد و مقاومت مردم مسلمان میداند، باید بداند که حفظ اقتدار، نه فقط با گفتوگو، بلکه با دفاع متناسب و واکنش قاطع در برابر تجاوزات خارجی تثبیت میشود. هیچ قدرتی در منطقه، بدون تکیه بر عزت، استقلال و اقتدار خود، نتوانسته در میز مذاکره با دشمن، جایگاه برابر و محترمانهای بهدست آورد.
تجربه تاریخ معاصر افغانستان گواه روشنی است: هرگاه پاسخ تجاوز بهموقع و محکم داده شده، دشمن به عقب نشسته و زبان احترام برگزیده است. اما هر زمان سکوت یا مصلحتجویی بر اصل عزت و غیرت ملی چیره شده، همان سکوت بهانهای برای تحقیر و دخالت بیشتر شده است.
از همین رو، بعد از هر حمله ای و قبل از هر گونه نشست و مذاکره ای لازم است پاسخ نظامی متناسب در عمق خاک متجاوز داده شود تا پیام روشن به همه ارسال گردد که افغانستان نه میدان آزمون صبر، بلکه سنگر دفاع از عزت امت اسلامی است.
واکنش مقتدرانه در برابر تجاوز اخیر، نه نشانه جنگطلبی، بلکه اثبات حق مشروع دفاع از استقلال، تمامیت ارضی و حیثیت امارت اسلامی است. دشمنی که امروز بیپروا بر آسمان کابل تجاوز میکند، فردا در میز مذاکره خواستار امتیاز بیشتر خواهد شد، مگر آنکه با عمل و اقتدار مواجه گردد.
تاریخ این سرزمین پر از درسهای بزرگ است، و امروز زمان آن رسیده است که امارت اسلامی بار دیگر همان پیام تاریخی را تکرار کند: افغانستان تسلیم هیچ فشار و تجاوزی نمیشود.
………………
د امارت اسلامي لپاره د قاطع غبرګون اړتیا
د پاکستان تېره شپه کابل ته شوی هوایي برید یوازې یوه محدوده نظامي پېښه نه ده؛ دا د اسلام آباد د اوږدمهاله ستراتېژۍ یوه برخه ده چې هدف یې د امارت اسلامي پر سیاسي او مذاکراتي موقف فشار راوستل او د هغه د تضعیف هڅه ده. تېرو څو لسیزو تجربې ښيي چې کله د دې هېواد دښمنان د ضعف او تصمیم نیولو په ځنډ سره مخ شي، نو په خپل چلند کې لا بېشرمه او غوښتنو کې تږي کېږي.
امارت اسلامي افغانستان چې د جهاد او مقاومت میراث پرغاړه لري، باید وپوهیږي چې ملي ویاړ او سیاسي موقف یوازې د خبرو په میز نه بلکې د متناسب او قاطع دفاع په وسیله هم تثبیتېږي. هېڅ یوه سیمهییزه قدرت پرته له عزت، خپلواکې او د واقعي اقتدار ښودلو په میزونو کې د برابر او درناوي وړ مقام نه شي تر لاسه کولای.
تاریخي تجربه موږ ته ښيي چې کله پر تجاوز ژر او قوي ځواب ورکول شوی، متجاوز شا ته تللی؛ خو کله چې چوپتیا یا مصلحتپالنه د عزت پر سر ګرځي، نو هماغه چوپتیا د نورو لپاره جواز ګرځي چې زیات فشار او مداخلت وکړي. نو له همدې امله، له هر ډول د مذاکرې لپاره د هیئت د دوحې الوتنې د جواز ورکولو وړاندې لازم دي چې په متناسب ډول په ژور کې غبرګون وښودل شي تر څو ټولو ته واضح پیغام ورپه ګوته شي چې افغانستان د صبر د ازمېښت ځای نه، بلکې د خپل عزت د دفاع سخته تل دی.
قاطع غبرګون د تجاوز په وړاندې جګړهجوړی توب نه، بلکې د ملي حُق وقار، ټولنېز امنیت او د امارت اسلامي مشروع حق د دفاع ثبوت دی. هغه څوک چې نن په کابل کې د آسمان له لارې تجاوز کوي، سبا به د مذاکراتو په میز د یو اړخیزو او نامشروع غوښتنو سره راڅرګند شي، که چیرې موږ عمل او اقتدار ونهښیو.
تاریخ زموږ ښوونکی دی — او اوس وخت هم لازم بولي چې امارت اسلامي بیا هماغه پیغام تکرار کړي: افغانستان به د هېچا د فشار او تجاوز له مخې تسلیم نشي.