امروز در دانشگاه سیستان و بلوچستان با شعار امت واحده، آینده روشن همایش وحدت اسلامی و مقاومت برگذار شد، سوال من این است چطور می شود با شیعه وحدت داشت در حالی که شیعیان به همسر و صحابه رسول الله صلی الله علیه و سلم بی احترامی و جسارت میکنند؟
کاتب: محمد اسامه
ج: لازم است بدانیم که قضاوت در مورد شخصیتهای تاریخی صدر اسلام نزد مسلمین به دو صورت بوده است . یکی از طریق قرآن و دیگری از طریق منابع تاریخی و روائی پالفته نشده با قرآن.
میزان و منبعی که نزد شیعیان معیار برای تشخیص احادیث و سخنان راست و دروغ است قرآن است، چنانچه از امام جعفر صادق رحمه الله روایت کرده اند:
کل شیءٍ مردود الی الکتاب و السنه و کل حدیث لایوافق کتاب اللّه فهو زخرف (محمّدبن حسن حرّ عاملى، وسائلالشیعه، ج 1، کتاب فضلالعلم، ص 69، روایت 3.)
هر چیزی باید به قرآن و سنّت ارجاع داده شود و هر سخن و حدیثی که موافق کتاب خدا نباشد باطل است.
مالم یوافق من الحدیث القرآن فهو زخرف (محمّدبن حسن حرّ عاملى، وسائلالشیعه، ج 27، ص 110) هر سخن و حدیثی که موافق قرآن نباشد باطل است.
ما اتاکم عنا من حدیث لایصدقه کتاب اللّه فهو زخرف (احمدبن محمّد خالد برقى، محاسن، ج 1، ص 221) هر حدیثی از ما به شما رسید که کتاب خدا آن را تصدیق نکرد باطل است.
در این صورت نزد شیعیان اصولگرا معیار برای سنجش روایتهای تاریخی و حدیثی تنها قرآن است و غیر از شیعیان غلاة مثل شیعیان انگلیسی که اکثراً جزو اخباری ها هستند سایر شیعیان و بخصوص شیعیان حاکم بر دارالاسلام جمهوری اسلامی ایران تابع معیار بودن قرآن هستند.
از سوی این طیف از شیعیان حاکم بر دارالاسلام ایران، توهین به همسر رسول الله صلی الله علیه وسلم حرام شرعی است چنانچه آیت‌الله خامنه‌ای رهبر کنونی دارالاسلام ایران در ۸ مهر ۱۳۸۹ش فتوا داد: «اهانت به نمادهای برادران اهل سنت، از جمله اتهام‌زنی به همسر پیامبر اسلام(ع)، عایشه حرام است.
این موضوع شامل زنان همه پیامبران و به‌ویژه سیدالانبیاء پیامبر اعظم حضرت محمد(ص) می‌شود.» (روزنامه رسالت، ۱۱ مهر ۱۳۸۹ش، ص۳)
آیت الله خامنه ای رهبر کنونی دارالاسلام ایران در جای دیگری می گوید: «آن شیعه‌ای هم که از روی نادانی و غفلت یا گاهی از روی غرض ـ این را هم سراغ داریم و افرادی را هم از بین شیعیان می‌شناسیم که فقط مسأله‌شان مسأله نادانی نیست، بلکه مأموریت دارند برای اینکه ایجاد اختلاف کنند ـ به مقدسات اهل سنت اهانت می‌کند، عرض می‌کنم: رفتار هر دو گروه حرام شرعی و خلاف قانون است.»
اما در برابر این جریان حداکثری و بزرگ از شیعیان ما شاهد دسته ای از جاهلها و بخصوص«اهل غرض» هستیم که نه تنها به شخیصتهای صدر اسلام توهین می کنند بلکه رهبریت دارالاسلام ایران و تمام جریان همسو با او نیز از توهین این دسته در امان نبوده اند.
جاهلها که دارای عذرهای معتبر شرعی هستند پس از رفع این عذرها می توان در مورد آنها رأی داد، و این دسته حتی اگر تمام خصلتهای دارودسته ی منافقین یا بعضی از این صفات را داشته باشند باز اینها مسلمان هستند و باید آنها را زیر سقف دارالاسلام جای داد.
اما این«اهل غرض» تحت عنوان غلاة و شیعیان انگلیسی شناخته شده اند و به شیوه های مختلفی توسط نهادهای مختلف حکومتی دارالاسلام ایران با آنها برخورد می شود.
نه ما و نه این دسته از شیعیان حاکم بر ایران هرگز ادعای وحدت با این دسته را نداشته ایم . اینها مزدور هستند مثل سنی های آمریکائی لیبرال یا متحجر؛ و با مزدور نمی توان متحد شد.