از دموکراسی تا تکنو-فئودالیسم (2)
کاتب: بالاچ عُمَرزهی
مرور کلی:
کورتیس یاروین، معروف به منسیوس مولدباگ، وبلاگ‌نویس و ایدئولوگ آمریکایی جنبش نئورآکتیوی (NRx) یا «روشنگری تاریک» است.
ایده‌های اوست که اساس دکترین ایدئولوژیک جدید واشنگتن را تشکیل می‌دهد.
در میان اطرافیان دونالد ترامپ، طرفدار اصلی ایده‌های کورتیس یاروین، معاون رئیس‌جمهور، جی. دی. ونس است که قرار است جایگزین ترامپ به عنوان رئیس‌جمهور ایالات متحده شود.
به خود ترامپ نقش دژکوب داده شده است تا نظم لیبرال دموکراتیک قدیمی را، چه در داخل ایالات متحده و چه در عرصه بین‌المللی، بشکند و راه را برای «سلطنت» آینده (اگرچه ترامپ به وضوح خود را چنین می‌بیند) هموار کند.
نظم جدیدی باید پس از هرج و مرج – نئوفئودالیسم تکنوکراتیک، یک سلطنت از نوع جدید – بیاید.
مرکز کاوکاز خلاصه‌ای از تزهای اصلی ایدئولوژی کورتیس یاروین تهیه کرده است.
انتقاد از دموکراسی:
یاروین معتقد است که دموکراسی ناکارآمد و محکوم به شکست است. او استدلال می‌کند که این امر منجر به هرج و مرج می‌شود و قادر به ایجاد نظم پایدار نیست، زیرا قدرت واقعی نه متعلق به مردم، بلکه متعلق به نخبگان است.
کلیسای جامع:
یاروین مفهوم کلیسای جامع را معرفی می‌کند، شبکه‌ای غیررسمی از دانشگاه‌ها، رسانه‌ها و سایر نهادهای نخبگان که به باور او افکار عمومی را شکل می‌دهند و ایدئولوژی مترقی را ترویج می‌دهند، در حالی که دیدگاه‌های جایگزین را سرکوب می‌کنند.
تکنو-مونارشی یا نئوکمرالیسم:
یاروین پیشنهاد جایگزینی دموکراسی با یک سیستم حکومتی متمرکز شبیه به ساختار شرکتی را می‌دهد، که در آن یک “مدیرعامل” یا “پادشاه” کشور را اداره می‌کند. او معتقد است که این امر، ضمن به حداقل رساندن درگیری‌های سیاسی، کارایی و نظم را تضمین می‌کند.
رِیج (دولت فراری):
یاروین از اصلاحات اساسی دولت، از جمله اخراج همه کارمندان دولت و جایگزینی آنها با وفاداران، به منظور از بین بردن بوروکراسی و “بازنشانی” سیستم حکومتی حمایت می‌کند.
نظم اقتدارگرایانه:
او معتقد است که یک دولت اقتدارگرای قوی، عاری از “هراس از دیکتاتور”، برای دستیابی به ثبات ضروری است. یاروین به نمونه‌های تاریخی و مدل‌های اقتدارگرای معاصر مانند سنگاپور یا امارات متحده عربی اشاره می‌کند. قرص قرمز:
یاروین اصطلاح “قرص قرمز” (با اقتباس از فیلم “ماتریکس”) را رواج می‌دهد، که به معنای بیداری از توهمات ایدئولوژی مترقی و آگاهی از ماهیت واقعی قدرت است.
نخبه‌گرایی تکنولوژیکی:
یاروین با تکنو-الیگارشی‌ها (ایدئولوگ‌های نظم نوین جهانی تکنوکراتیک – پیتر تیل و ایلان ماسک – که ترامپ را به قدرت رساندند) همدردی می‌کند و معتقد است که نخبگان سیلیکون ولی در صورت رهایی از محدودیت‌های دموکراتیک قادر به اداره مؤثر جامعه هستند.
“ضد ترقی‌گرایی”:
او ارزش‌های به اصطلاح “روشنگری” مانند برابری و انسان‌گرایی را رد می‌کند و معتقد است که آنها علت زوال اجتماعی هستند. در عوض، یاروین از یک سیستم سلسله مراتبی حمایت می‌کند که در آن سلطه و تسلیم طبیعی هستند.