تا زمانی‌که مسلمین صهیونیستهای اشغالگر را بیرون نکرده باشند، همگی گناهکار هستند!
کاتب: محمد اسامه
هجرت از دارالکفر به دارالاسلام فرق دارد با ماندن در دارالاسلام و جهاد با کفار اشغالگر و بیرون راندن این کفار اشغالگر از سرزمینهای اسلامی.
امام نووی رحمه الله درباره هجرت از دارالکفر که مسلمان از اقامه دینش عاجز شده باشه، فرموده:
«المسلم إن كان ضعيفا في دار الكفر لا يقدر على إظهار الدين، حرم عليه الإقامة هناك، وتجب عليه الهجرة إلى دار الإسلام.»[1]
اگر شخص مسلمان در دار الکفر ضعیف باشد، به صورتی که نتواند دینش را ظاهر کند، اقامت در آنجا برایش حرام بوده و هجرت به دار الاسلام بر او واجب می‌شود.
شیخ نوح نجاتی البانی رحمه الله در فتوایی که شیخ محمد شقره نقل کرده، گفته است:
«هل في قرى فلسطين أو في مُدَّتها قرية أو مدينة يستطيع هؤلاء أن يجدُوا فيها دينهم، ويتخذوها داراً يدرءون فيها الفتنه عنهم؟ فإن كان، فعليهم أن يهاجروا إليها ولا يخرجوا من أرض فلسطين.»[2]
شیخ البانی رحمه الله می گوید که اگر جایی در داخل فلسطین باشد که اهل فلسطین بتوانند در آنجا ساکن بشوند و فتنه را از خودشان دفع کنند، باید به آنجا بروند و از فلسطین خارج نشوند.
عقیده شیخ البانی رحمه الله درباره فلسطین در تعلیقات ایشون بر عقیده طحاویه خیلی واضح‌تره که گفته:
«اعلم أن الجهاد على قسمين: الأول فرض عين وهو صد العدو المهاجم لبعض بلاد المسلمين كاليهود الآن الذين احتلوا فلسطين: فالمسلمون جميعا آثمون حتى يخرجوهم منها.»[3]
بدان که جهاد بر دو نوع است: اولین فرض عین است که منع دشمن مهاجم در بعضی از سرزمینهای اسلامیست، مانند یهودیانی که اکنون فلسطین را اشغال کرده‌اند: بنابراین مسلمانان تا زمانی‌که یهودیان اشغالگر را بیرون نکرده باشند، همگی گناهکار هستند!
هم اکنون که غزه به مدت 15 ماه بدترین جنایات را در برابر صهیونیستهای اشغالگر تحمل کردند، صهیونیستهایی که نماینده ی آمریکا و ناتو و هند و … در قتل عام مسلمین غزه بودند؛ چه کسانی در کنار این مجاهدین ایستادند؟
ابوعبیده سخنگوی حماس در بیانیه ای که به مناسبت پیروزی بر صهیوینستها صادر کرد جواب این سوال را داد.
تو در کدام جبهه بودی؟ جبهه ی حامیان غزه یا …؟
[1] روضة الطالبين للنووي، الناشر: المكتب الإسلامي، ج 10، ص 282
[2] فتاوى الشيخ الألباني ومقارنتها بفتاوى العلماء، ص 29
[3] متن الطحاوية بتعليق الألباني، الناشر: المكتب الإسلامي، ص 71