امور جاهلیت: خوش شانسی بد شانسی و بد اقبالی
به قلم: مولوی نذیر احمد بلوچ
اگر کسی بگوید که فلانی خوش شانس است، و منظورش این باشد که خوشبختی و منفعت دنیایی به وی رو آورده است، باید گفت که این سخن شرعی نیست، و موافق با شریعت نمی باشد، چرا که هرآنچه که از خوب و بد متوجه انسانها می شود از جانب خداوند حکیم است و او تعالی از ازل تقدیر فرموده است که سرنوشت انسانها چگونه خواهد بود، و البته این بدان معنا نیست که خداوند جبرا سرنوشت ما را نوشته و ما اختیاری در زندگی خود نداریم،
بلکه:
خداوند متعال چون از آینده خبر دارند، و می دانند که انسانها با اختیار خویش چه مسیری را می پیمایند، با توجه به این علم و سپس اراده بر تقدیر یا عدم تقدیر، سرنوشت انسانها را رقم زده است.
پس بد شناسی و بد اقبالی وجود ندارد.
مَا أَصَابَ مِن مُّصِيبَةٍ فِي الْأَرْضِ وَلَا فِي أَنفُسِكُمْ إِلَّا فِي كِتَابٍ مِّن قَبْلِ أَن نَّبْرَأَهَا ۚ إِنَّ ذَٰلِكَ عَلَى اللَّهِ يَسِيرٌ (حدید/22) هیچ مصیبتی در زمین ونه در وجود شما روی نمی دهد مگر پیش از آنکه آن را پدید آوریم در کتاب (لوح محفوظ نوشته) است. مسلماً این امر بر الله آسان است.
بنابراین اهل سنت و جماعت چنین اعتقاد دارند که هرآنچه از خوبی و بدی متوجه انسان می شود، قضا و قدر الهی است و از روی اتفاق و تصادفی نبوده و نخواهد بود.