دروغ و آثار مخرب آن در زندگی زنا شویی و….
به قلم: فریبا کریم‌نژاد
انسان همیشه در حال ساختن و پرداختن است، خواه ساخت و پاخت مادی باشد خواه معنوی و اخلاقی! مهم تلاشی است که در این راه با مایه گذاشتن جوهره‌ی وجودی خویش آن را بنا می‌نهد.
بنای هردوی‌شان (مادی و معنوی) دشوار است، از آن‌جا که می‌بایست مراحل بسیاری را پشت سر گذاشت که به بنای موردنظر دست یافت، اما با این حال بنا نهادن شخصیت سخت‌تر و با تخریب آن نیز انسان بیشتر متضرر می‌شود. ضرر مادی را می‌شود جبران مافات نمود و دوباره آن را بدست آورد، اما بازسازی شخصیت ازدست‌رفته دوچندان دشوارتر و چه‌بسا در موارد حاد غیرقابل بازگشت خواهد بود.
یکی از آفت‌های شخصیت انسان و بلای جان وی دروغ است! وقتی یک شخص بخواهد با دروغ شخصیت خود را بسازد و به اصطلاح کار خود را سامان دهد، در واقع تیشه به اساس خود می‌زند! چرا که دروغ بنا به فرموده‌ی رسول‌خدا موجب تزلزل و پریشانی‌خاطر است، برخلاف راستگویی و صداقت که صاحب خود را آرامش و اطمینان می‌بخشد.
دروغ را دروازه‌ی گناهان نامیده‌اند زیرا کسی که خیانت می‌کند، خُلف وعده می‌دهد، بهتان می‌زند، فریب می‌دهد … استارت نخست را باید از دروغ بزند تا بتواند مابقی مسیر گناه‌‌آلودش را طی کند، چنان‌که صادق أمین در حدیثی فرموده‌اند که؛ صداقت و راستی به سوی نیکی و در نهایت بهشت فرامی‌خواند و شخص همچنان راستی برمی‌گزیند و راست می‌گوید تا این‌که در نزد پروردگار به‌عنوان انسان «بسیار راستگو» شناخته می‌شود، اما دروغ و کذب به بدی و در نهایت جهنم فرامی‌خواند، و شخص همچنان دروغ می‌گوید تا این که در نزد پروردگار به‌عنوان انسان «بسیار دروغ‌گو» شناخته می‌شود.
پس مسئله بسیار خطرناک‌تر از آن است که آن را پشت گوش انداخت و بی‌اهمیت جلوه داد. شخصی که عادت به دروغ پیدا می‌کند برای هر چیز ساده‌ایی اگر دروغ را چاشنی آن نکند دلش آرام و قرار ندارد، انگار جزو شخصیت فرد می‌شود، چیزی که بارها به کرّات دیده‌ام و شما هم شاید تورتان به چنین اشخاصی خورده باشد. انسان دروغ‌گو همان‌طور که گفته‌اند مسیر نزدیك را دور و مسیر دور را نزدیک نشان می‌دهد. سایه‌ی دروغ سنگین است، بنابراین شخصی که زبانش به دروغ می‌چرخد یا با دروغ ساخت و پاخت می‌کند در زمان نه‌چندان کوتاهی دروغ‌‌اش برملا می‌شود حتی اگر در دروغ‌گویی دست همه را از پشت بسته باشد! لذا وجه‌‌ی اجتماعی و فردی‌اش خدشه‌دار شده و اعتماد دیگران نسبت به خودش را از دست می‌دهد.
زندگی زناشویی از این امر مستثنی نیست و چه‌بسا آسیب وارده نه‌تنها به فرد بلکه دامنگیر همسر و فرزندانش هم می‌شود، زن یا مردی که بنا به هر دلیلی دروغ بر زبانش جاری می‌شود، اعتماد شریک زندگی‌اش را از دست داده و حتی منجر به سوءظن هم می‌شود، چون طرف با خود این‌گونه فکر می‌کند که در کوچک‌ترین مسائل با او روراست و صادق نیست و همیشه چیزی پسِ پرده هست که او از آن بی‌خبر است. پدر یا مادر دروغ‌گو، فرزندانی دروغ‌گو تحویل اجتماع می‌دهند که با تأثی از والدین خود دروغ در درونش ریشه می‌دواند.
پس در هر حالت دروغ نگویید، حتی اگر گفتن واقعیت تلخ باشد، تلخی حقیقت یک‌بار است و از بین خواهد رفت، اما شیرینی زودگذر دروغ، تلخی‌اش همیشه خواهد ماند و زندگی را به کام همه تلخ می‌کند.
﴿يَٰٓأَيُّهَا‌ٱلَّذِينَ‌ءَامَنُواْ ٱتَّقُواْٱللَّهَ‌وَكُونُواْ مَعَ‌ٱلصَّٰدِقِينَ﴾
«ای کسانی که ایمان آورده‌اید! از خدا بترسید و با راستان و راستگویان باشید».