چرا مولوی های ما از جنگ اوکراین می گویند اما: در برابر راهزنی های آشکار بلوچها سکوت کرده اند؟
به قلم: ماهدیم بلوچ
ما مردم بلوچ مردم سرگردانی هستیم، چون اختیارمان دست افرادی است که قصد دارند افکار و چشم ما را به بیرون از بلوچستان و مشکلات خودمان ببرند.
انسان گاهی فکر می کند واقعاً این مولوی ها بر اساس برنامه یا ازپیش طراحی شده عمل می کنند، من قصد دارم به صورت موردی و در شماره های مختلف به این سیاست دغل بازانه و مخرب اشاره کنم.
مثلاً بعضی از مولوی های ما در مورد سیاستهای بین المللی که هیچ کسی آنها را عددی هم حساب نمی کند تا اینکه به حرفهایشان گوش دهد می آیند و در مورد سیاست جنگی روسیه و اوکراین صحبت می کنند و طرح می دهند ووو مثل همین بی سوادهای کوچه بازاری که خانواده ی خودشان هزاران مشکل دارد اما زمانی که دهن باز می کنند از سیاستهای اتمی ایران و سیاستهای سازمان ملل و… صحبت می کنند!
یکی از مشکلات تقریباً روزمره ی ما در بلوچستان وجود راهزنهای حرفه ای است، حتی گاهی مردم در رسانه ها به عنوان مثال می گویند لطفا از تردد با خودرو سواری در مسیر خاش به سمت سراوان و خاش به سمت سوران، ساعت ۷ شب به بعد خوداری بفرمایید؛ زیرا هر چند گاهی دزدان حرفه‌ای و مسلح با خودروهای سواری مسافران را تعقیب می‌کنند و با زور اسلحه ماشین‌ها و موبایل‌‌ها را غارت می‌کنند.
با آنکه نیروهای امنیتی ایران با این مجرمین برخورد می کنند اما سوال اینجاست چرا این مولوی هایی که توهم به سرشان زده و خود را در جایگاه سیاست گذاران بین المللی فرض می کنند در خطبه های مختلف از این ناامنی هایی که توسط بلوچهای خودمان به وجود می آید چیزی نمی گویند؟
یعنی واقعاً حل کردن مشکلات خانوادگی خودمان مهمتر است یا بیهوده صحبت کردن در مورد مشکلات کشورهای دیگری که برایمان تره هم خورد نمی کنند؟
لطفاً بیدار شویم، عده ای دارند با توهماتی فریبمان می دهند و علاوه بر خالی کردن عقلهایمان دارند جیبهایمان را نیز خالی می کنند