وقتی در میان اینهمه جاهلیت احساس دلتنگی می کنی
به قلم: براهندک بلوچ
گاهی اینهمه قتلهای انتقام جویانه و اینهمه دزدی و اینهمه مولوی بی مصرف و اینهمه احزاب سکولار خائن و مرتد و اینهمه انسان سرگردان را در میان قوم بلوچ خودم می بینم دلم می گیرد.
بدتر از آن زمانی که از ترس چند مولوی احمق رسانه ای و چند حزب مسلح اسلامگرا و بلوچ حتی نمی توانی منهج اهل سنت و جماعت را برای مردم ستمدیده و فقر از لحاظ عقیدتی و بعد اقتصادی و غیره بیان کنی بیشتر دلم می گیرد.
برای چنین موقعیتهایی یک اصطلاحی هست که خداوند چندین بار در قرآن آن را آورده است؛
“حتی ضاقت علیهم/علیه الارض….”
یعنی “کار به جایی می‌رسد که زمین با تمام فراخی‌اش بر آدمی تنگ می‌گردد.”
بهترین توصیفی است که میشود برای بعضی لحظه‌ها، و برخی حس‌ها به کار برد، اینطور وقتها چاره‌ای نیست جز پناه بردن به خودش
باید به خودش پناه ببری، تا آرام بگیری، دوست و آشنا هم نمی‌توانند برایت کاری بکنند.
آدمی تازه می‌فهمد که هیچ پناهی ندارد جز خدا
ما بیدارگران اهل سنت و جماعت در میان این قوم سرگردان بلوچ حنفی مذهب گاه از حمایت اطرافیان هم محروم هستیم و مثل امام احمد بن حنبل در میان دریایی از جاهلیت تنها هستیم یاری نداریم جز الله.
إمام شافعي رحمه الله می گویند:هیچ راهی برای در امان ماندن از مردم وجود ندارد، ببین صَلاحت در چیست؛ بدان پایبند باش! (سیر أعلام النبلاء: ٥٢٨٠)
ایینجاست که مردم را رها می کنی و به قوی‌ترین عامل تزکیه وخودسازی نزدیک می شوی، یعنی درک : ” مراقبت الهی “.یعنی احساس کنی الله تعالی در همه حال تورا می‌بیند و مراقب و نگهدار توست.
این مخالف روش عمل مولوی های عوام زده و احزاب متفرق سکولار و غیره سکولار است که به قوی ترین عامل برای تباه کردن خود، چنگ زده اند یعنی رسیدن به مرحله‌ی : ” مراقبت مردم “.یعنی از ترس مردم و نظارت‌های شان به انجام اعمال صالحه، ویا دوری از کارهای زشت اقدام می کنند!
گاهی با وجود اینهمه جاهلیت و اینهمه تفرق حجم دنیاي درونمان از وجود الله تهی میشود، آنوقت ما می مانیم و تنهایی و ترسهایمان، دردها و امیدهایمان یك آرزوي دور از دسترس.
ای الله: تنها نور وجود توست كه دلمان را آرام نگاه میدارد، آنقدر بی تو تنها هستیم که بی تو یعنی “هیچ” یعنی “پوچ” ! پس نورت را هرروز و شب به دلمان بتابان و دستمان را رها نکن
پروردگارا در این مسیر تنها به تو پناه آورده ایم، پس: « اللَّهُمَّ لَا تَكِلْنِي إِلَى نَفْسِي طَرْفَةَ عَيْنٍ أَبَداً» خدایا مرا به اندازه یک چشم بر هم زدن، به خودم وامگذار..
پس ای مومن اهل جماعت: نگران نباش، الله با ماست.