توسعه مکران و کپی برداری جیش العدل از احزاب سکولار و مرتد بلوچ پاکستان
کاتب: براهندک بلوچ
شهر بندری «گوادر» پاکستان شاهد حملات مختلف گروههای مسلح ناسیونالیست سکولار و مرتد بلوچ بوده است.
این گروههای ناسیونالیست بلوچ با نگرشی قومیتی و سکولار به مسائل نگاه می کنند آنهم نگرش ناسیونالیستها قرن 19 اروپا و سایر سرزمینهای متاثر از آنها.
یعنی این گروههای مسلح حتی در حد ناسیونالیستهای کنونی اروپا هم نیستند بلکه عتیقه هایی عقده ای و کینه توز جاهلی هستند که غیر از نژاد هیچ هوییت دیگری را نمی شناسند به همین دلیل بارها دیده ایم که پشتونهای حنفی مذهب و پنجابی های حنفی مذهب که همه از لحاظ مذهبی با بلوچهای حنفی مذهب یکی هستند صرفا به خاطر نژادشان از ماشینها پیاده شده و توسط این گروههای سکولار ناسیونالیست بلوچ قتل عام شده اند.
جیش العدل نیز دقیقاً همین رویه را در پیش گرفته است با این اختلاف که همچون مولوی نقشبندی شعارهای ناسیونالیستی و قومیتی را با ادبیاتی شبه اسلامی بیان می کند و سعی می کند با دامن زدن به اختلافات شیعی سنی به این احساسات ناسیونالیستی رنگ و بوی مذهبی هم بدهند.
ناسیونالیستهای بلوچ ایرانی مدتی به دلیل سرمایه گذاری افغانهای حنفی مذهب در چابهار به جای پاکستان چنان گرد و خاکی برپا کرده بودند که انگار چابهار توسط افغانها تسخیر شده است و…
با بررسی ادبیات گفتمانی احزاب سکولار بلوچ و جیش العدل، احزاب سکولار و ناسیونالیست بلوچ پاکستان بندر گوادر را به همان بهانه هایی مورد حمله قرار می دهند که جیش العدل با بندر چابهار و توسعه مکران برخورد می کند.
به عنوان مثال زمانی که جیش العدل در چابهار دست به تخریباتی می زند و با واکنش منفی افکار عمومی مردم مواجه می شود، برای توجیه جنایات خود طی بیانیه ای پر از غلط املائی، جلوگیری از توسعه سواحل مکران را علت اقدام خود می خواند؛ دقیقا همان چیزی که بلوچهای ناسیونالیست سکولار و مرتد پاکستان در مورد بندر گوادر بیان می کنند.
البته لازم به یادآوری است که در میان تمام کسانی که با نام بلوچ به مخالفت با توسعه سواحل مکران و چابهار برخواسته اند حتی یک اقتصاد دادن آکادمیک وجود ندارد؛ یعنی یا مولوی های جاهلی هستند که در همان آداب حیض و نفاس و دستشوئی و امور شخص باید حرف می زدند اما رسانه ای شده اند و جاهلانه در مسائل عمومی وارد شده و در این زمینه گنده گوئی می کنند که رسول الله صلی الله علیه وسلم آنها را «الرویبضه» نامیده است، یا لگوران خارج نشینی چون مهیم و حبیب سربازی و غیره هستند که همچون یک فعال مجازی تنها سخنان چند دهه قبل ناسیونالیستهای بلوچ پاکستان را برای بلوچهای ایران کپی برداری کرده و ارائه می دهند و از خودشان هیچی ندارند یا گروههای مسلحی چون جیش العدل هستند که حتی یک عاقل اقتصادی در میانشان وجود ندارد چه رسد به یک آکادمیک اقتصادی.
این گروهها نه تنها در رستای اهداف آمریکا و متحدین آمریکا توسعه ی اقتصادی منطقه را مورد هدف قرار داده اند بلکه سفره ی مردم بلوچ در حال و آینده را نیز هدف گرفته اند.
ملت بلوچ اگر مفلس بودن گروههای سکولار و به بن بست رسیدن آنها در هشتاد سال گذشته در پاکستان را دیده اند نباید اجازه دهند گروههای مسلح و مجازی بلوچ ایرانی تجربه ی تلخ بلوچستان پاکستان را کپی کرده و سعی در پیاده سازی آن در میان بلوچهای مسلمان ایران کنند.
این گروههای دست نشانده و لگور موانعی هستند که باید برداشته شوند و مردم بلوچ باید اینها را با لگدی جانانه از خود و آینده ی فرزندان خود دور کنند.