مسیر کلی گوئی های مولوی عبدالحمید در مورد تغییر قانون اساسی ایران
ترجمه: مُلا نور احمد (کوټه)
بسم الله الرحمن الرحيم، الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِين و الصّلاةُ و السّلامُ علی سیّدنا محمّدٍ و آله و صَحبِهِ و مَن تَبَعَهُم بِإحسانٍ إلى يومِ الدين
السلام علیکم و رحمه الله و برکاته
الله جل جلاله در آیه 54 سوره ی اعراف می فرماید: أَلَا لَهُ الْخَلْقُ وَالْأَمْرُ (اعراف/54) آگاه باشید که (همچنانکه) خلق کردن خاص خداست، حکم و قانون هم خاص الله است.
زمانی که نهادهای بین المللی سکولاریستی غرب به اجرای حکم شریعت در امارت اسلامی افغانستان اعتراض کردند، مولوی هبه الله امیر امارت اسلامی افغانستان در خطبه های نماز عید فطر امسال به نکته ی مهمی اشاره کرد و گفت: «افغانستان نیازی به قوانین غربی ندارد و تا زمانی که قوانین شریعت اجرا شوند، دموکراسی مرده است.»
دموکراسی یعنی اجرایی قوانین ساخته شده توسط مردم بر مردم به جای اجرای قوانین شریعت الله بر مردم، به همین دلیل در دموکراسی بسیاری از قوانین متغیر و تابع خواست و هوای نفس مردم هستند یعنی مثلا ممکن است زمانی مردم تصمیم بگیرند شراب را ممنوع کنند اما بعد از مدتی دوباره آنرا آزاد کنند. در اینجا هوا و هوس و رای اکثریت حاکم است نه حکم الله، اما در شریعت اسلام قوانینی که اسکلت جامعه را تشکیل می دهند ثابت هستند و تنها در قوانین عرفی موافق با شریعت یا اجتهادات روز بشری از منابع شرعی تغییر و تحول وجود دارد و تابع نیاز روز مردم هستند.
مولوی عبدالحمید امام‌جمعه اهل سنت مسجد مکی زاهدان در مراسم نماز جمعه 12 اردیبهشت 1404 زاهدان گفت: «در گذشته هم گفته شده که بسیاری از بندهای قانون اساسی کشور مشکل دارند. اکثر کسانی که این قانون را تدوین کرده‌اند وفات کرده و به جهان دیگری رفته‌اند و اکنون نسل جدید با نیازهای جدید به دنیا آمده است. لذا بندهای زیادی از این قانون اساسی جواب نداده‌اند و سبب نارضایتی ملت هم شده‌اند. اگر در قانون اساسی تجدیدنظر می‌شد و از نگاه مردم و کارشناسان و نخبگان می‌گذشت، رضایت ملت حاصل می‌شد.»
مولوی عبدالحمید این سخنان را همزمان با جریان به وجود آمده توسط غربی های سکولار بر علیه قوانین شریعت الله بیان می کند، به همین دلیل روشن نمی کند که مثلاْ این مخالفین بندهای قانون اساسی چه کسانی هستند؟ و مخالف کدام اصل یا بند قانون اساسی در کشور هستند؟
بدون شک بندهایی از قانون اساسی ایران با مذاهب اهل سنت و جماعت سازگار نیستند و این امری طبیعی است همچنانکه بسیاری از قوانین اجرایی امارت اسلامی افغانستان با مذهب تشیع سازگار نیست، با این وجود مولوی عبدالحمید باید دست از کلی گویی و سخنان رسانه ای پسند همسو با غربی ها بردارد و تعیین کند آیا از زبان اهل سنت و جماعت صحبت می کند یا بلندگوی جبهه ی مخالفین ایران شده است که از اساس با نظام اسلامی بر اساس هر مذهب اسلامی مخالف هستند؟
اگر از زبان اهل سنت و جماعت صحبت می کند نشان دهد اهل سنت و جماعت خواستار تغییر در کدام بندهای قانون اساسی است؟ چون ما همه شاهد هستیم که در ایران چه کسانی مخالف قانون اساسی بودند و به خیابانها ریختند!
اینهایی که به خیابانها ریختند سکولارهایی بودند که دموکراسی را می خواستند و با تمام قوانین شریعت الله مخالف هستند چه بر اساس فقه شیعه باشد یا بر اساس فقه 4مذهب اهل سنت و جماعت.
به عنوان مثال مخالفت این سکولارها با اصل حجاب بود و آزادی به سبک غربی ها را برای زن و جامعه می خواستند، چنین خواسته هایی نزد تمام مذاهب اسلامی مردود است.
اهل سنت و جماعت بر اساس فقه خودش می تواند خواسته های خود را واضح و روشن بیان کند و جهت تطبیق قوانین شریعت الله در مناطق سنی نشین ایران تلاش کند، اما شایسته نیست مولوی عبدالحمید از منبر اهل سنت و جماعت بلند گوی کسانی باشد که با اصل قوانین شریعت الله و حاکمیت اسلامی مخالف هستند و اهل سنت و جماعت را در جبهه ی دموکراسی خواهان قرار دهد.
مولوی هبه الله در همین خطبه ی عیدفطر 1404 در برابر انتقادات جهانی نسبت به اجرای شریعت می گوید: «غرب نمی‌خواهد حدود اسلامی در افغانستان اجرا شود، اما ما از اصول خود عقب‌نشینی نخواهیم کرد.» و دیروز و در سمینار یک‌روزه اصلاحی برای مسوولان ملکی و نظامی ولایت کابل نیز گفت: «در شریعت رضای الله متعال است و در برابر آن مراعات هیچ‌کس را نکنید … فریب تبلیغات دشمن را نخورید، زیراکه دشمن می‌خواهد با تبلیغات خود تفرقه و اختلاف ایجاد کند، بیست‌سال با دشمن جهاد کردید و اکنون نیز در برابر این تبلیغات مقابله کنید.»
سُبْحَانَكَ اللَّهُمَّ وَ بِحَمْدِكَ أَشْهَدُ أَنْ لاَ إِلَهَ إِلّاَ أَنْتَ أَسْتَغْفِرُكَ وَ أَتُوبُ إِلَيْكَ
والسلام علیکم و رحمه الله و برکاته