شبهه سکولاریستها: چگونه پیامبرتان را دوست دارید، درحالیکه او را ندیده‌اید؟
کاتب: مولوی سید محمد رخشانی بادینی
سکولاریستهای مناطق مسلمان نشین چون اهل تفکر نیستند و تماماً مصرف کننده تفکرات کفار سکولار غربی و فضای مجازی هستند معمولا چیزهایی می گویند که یک سکولار اهل فکر غربی از گفتن آن شرم دارد از بس سبکسرانه و تهی است.
اینها از الله یا پیامبر صلی الله علیه وسلم یا حتی از اصحاب و بزرگان صالح ما در گذشته به نحوی گریزانند که این دین را در برابر توهمات آنها به ما ارائه داده و رسانده اند به همین دلیل جهت فاصله انداختن از این موارد گاه دست به توهمات عجیب و غریبی در قالب روغنفکری (خود روشنفکر بینی جاهلانه) می زنند که یکی از آنها ایجاد شبهه در زمینه ی محبت به این موارد و موارد مشابه از سوی مومنین است .
در توضیح باید به صورت مختصر گفت که محبت، مشروط به دیدن نیست بلکه مشروط به شناخت است. برای همین است که انسان دوستان قدیمی را بیشتر دوست دارد و محبتش نسبت به همسر پس از ازدواج -مادامی که با ضد اسباب آن همراه نگردد- بیشتر می‌شود؛ زیرا محبت بر شناخت بنا می‌شود و هرچه شناخت، ما را به خوبی‌ها برساند، محبت نیز به موازات آن فزونی می‌یابد.
پیامبرمان صلی الله علیه وسلم را بیشتر از هر کسی دوست داریم و اینکه ایشان را با چشم سر ندیده باشیم ضرری نمی‌زند، زیرا سیره‌ی ایشان را خوانده‌ایم و صفاتشان را شناخته‌ایم و بگذار مثال واضح‌تری برایت بیاورم: آیا نمی‌بینی که ما الله را دوست داریم، درحالیکه او را در دنیا ندیده‌ایم و نمی‌بینیم؟
ما الله را با اسماء و صفاتش شناخته‌ایم و این شناخت ما را به محبتش رسانده، و محبت نیز ما را مشتاق دیدن می‌کند؛ پس دیدار شرط محبت نیست، ولی محبت انگیزه‌ی دیدن را به وجود می‌آورد؛ در نتیجه مشتاق دیدن الله متعال و پیامبرش صلی الله علیه وسلم هستیم.