بلوچهای ایالت بلوچستان پاکستان در دام بازی هند و پاکستان

بلوچهای ایالت بلوچستان پاکستان در دام بازی هند و پاکستان

کاتب:   مُلا نور احمد (کوټه)

چندی قبل حمله ی گروه مسلح و سکولار قوم گرای بلوچ BLA  به قطار جعفر ایکسپریس در ایالت بلوچستان پاکستان را دیدیم و امروز حمله ی به گردشگران هندی در پاهالگام، منطقه کوهستانی آنانتناگ در ایالت کشمیر اشغال شده را.

هر دو گروه حمله کننده یا تحت مدیریت هند هستند بر علیه پاکستان یا تحت مدیریت پاکستان هستند بر علیه هند و در نهایت و طبق معمول زمانی که این دو حکومت طی معاملاتی به توافق برسند این گروهها هم یا فعالیت خود را محدود و تمام می کنند یا اینکه واگذار می شوند و به فروش می رسند. چون وابسته اند و اختیاری از خود ندارند.

بلوچهای پاکستان در گروههای مختلفی حضور دارند آنچه مشخص است گروههای اسلامگرای پاکستان که بر علیه رژیم دست نشانده و فاسد پاکستان در حال جهاد هستند مستقل هستند اما گروههای سکولار و بخصوص گروههای سکولار بلوچ به کشورهای خارجی و بخصوص به حکومت سکولار هند وابسته هستند و بر مسایل قومیتی و تفکر سکولاریستی تاکید دارند.

تفکرات سکولاریستی و نژادپرستی گروههای سکولار بلوچ با آنکه بر بلوچهای امارت اسلامی افغانستان تاثیری نگذاشته است اما بر بعضی از بلوچهای ایرانی تاثیراتی گذاشته است و گروههای مجازی چون گروه سهاب حبیب سربازی را به وجود آورده است.

در مورد سکولاریسم خیلی صحبت شده است در ایینجا از محمد قطب رحمه الله در مورد تفکر پلید قومیت گرایی صحبت می کنیم که نزد سکولاریستها به جای عقیده ی اسلامی به عنوان عامل هویت بخش معرفی می شود.

محمد قطب می گوید: در سایۀ جریانِ ملی گرایی یا ناسیونالیسمی که صلیبیت جهانی پدید آورد اسرائیل چنان توسعه یافت که نزدیک است فلسطین را یکجا در کام خود ببلعد و به توسعه طلبی بیشتر هم چشم دوخته است!

جریان ملی گرایی ای که به جهان اسلام صادر شد در واقع یک ملی گراییِ وارداتی و وابسته بود نه یک ملی گراییِ مستقل که در این سرزمین ها ریشه داشته باشد!

ما می گوییم که اسلام با این دعوت های پوشالین و دروغینی که دشمنان اسلام به منظور از بین بردن آن رواج می دهند و مسلمانان نیز در نهایت غفلت و بدون درکِ زهرهای موجود در آن اقدام به نوشیدنش می کنند بیگانه است.

در واقع اسلام، انتساب و وابستگی مردم به سرزمین و ملت و قبایل آنها را تغییر نمی دهد زیرا این مسئله امری مادی و محسوس و واقعی بوده و هیچ راهی برای تغییر آن وجود ندارد.

اسلام تنها منکر این می شود که رابط گرد آمدن و تجمع مردم، چیزی غير از اسلام باشد! غير از عقیدۀ صحیح در مورد الله متعال! یعنی رابط نه خون باشد نه سرزمین و نه زبان و نه مصالح زمینی.[1]

همین آگاهی های شرعی مانع آن می شود که مثل گروههای متفرق بلوچ و غیر بلوچ اساب بازی دست دشمنان خود شویم.


[1]  محمد قطب، ملی گرایی و اسلام،ص ۷۹

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *