به جناب مولانا عبدالحمیداسماعیل زهی مدیر و خطیب مسجد مکی: مبادا شما عامل خفّت و خواری اهل سنت باشید!
کاتب: عبدالملک اربابی مکرانی
حمد و سپاس خدایی را که به جهاد فرمان داد و از سازش با کفار محارب اشغالگر و مزتدین داخل یو اهل بغی سرکش و تفرقه انداز نهی کرد، و درود بر پیامبری که در راه خدا جهاد کرد تا لحظه وصال، و بر خاندان و اصحاب پاکسیرتش و آنانکه راه او را پی گرفتند تا روز قیامت.
الله جل جلاله میفرماید: وَلَا تَهِنُوا وَلَا تَحْزَنُوا وَأَنتُمُ الْأَعْلَوْنَ إِن كُنتُم مُّؤْمِنِينَ (آل عمران/ ۱۳۹) و سست نشوید و اندوهگین نگردید، که شما برترید اگر مومن هستید.
و باز فرمود: فَلَا تَهِنُوا وَتَدْعُوا إِلَى السَّلْمِ وَأَنتُمُ الْأَعْلَوْنَ وَاللَّهُ مَعَكُمْ (محمد/ ۳۵) پس سستی نکنید و به صلح دعوت ننمایید در حالیکه شما برترید و خدا با شماست.
جناب ملانا بزرگوار، در روزگاری که حاکمان کشورهای به ظاهر اهل سنت مانند مصر، اردن، امارات و سعودیو به تازگی سوریه دست در دست صهیونیستها و آمریکا نهادهاند و علناً با دشمنان اسلام همپیمان شدهاند، از علمای اهل سنت انتظار میرود که پرچم حق را برافرازند، صدای مظلومین باشند، در برابر طاغوت بایستند و ذرهای در مقابل باطل کوتاه نیایند.
اما تأسفآور است که برخی از کسانی که در مقام عالم دینی ایستادهاند، از سازش، مذاکره، آزادی به سبک سکولاریستها و «صلح» با ظالمان سخن میگویند، در حالیکه آمریکا و رژیم صهیونیستی با تمام وقاحت در تازه ترین اقدام خود در غزه ۶۰ هزار اهل سنت رابه شهادت رسانده است و هم اکنون آمریکا به بهانه ی پوچ مواد مخدر در پی اشغال ونزوئلا است همچنانکه به بهانه مواد شیمایی و هسته ای و … عراق و افغانستان و سوریه و سومالی و مالی و لیبی و… را اشغال کرد و نفت و مواد معدنی آنها را به تارج برده است.
بزرگوار! آیا وقت آن نرسیده که در گفتار و مواضعتان بازنگری کنید؟ آیا نمیدانید که نرمش امروز، نوعی خیانت به امت اسلام است؟
امروز بسیاری از اهل سنت در کشورهای مختلف، به جمهوری اسلامی ایران تمایل پیدا کردهاند. نه به دلیل تشیع، بلکه به خاطر مواضع قاطع، ایستادگی، حمایت از مقاومت، و مقابله با طاغوت. وقتی اهل سنت میبیند که برخی علمای شیعه از قرآن و جهاد و دفاع از اهل سنت غزه و یمن دفاع میکنند و به خاطر این دفاع هم بزرگترین هزینه های جانی و مالی را می دهند، و در مقابل، امثال شما با لباس اهل سنت با واژگان نرم، امت را به سازش و تسلیم میخوانند، و خلاف قرآن. دعوت میکنند طبیعیست که دلش از شما برگردد.
الله جل جلاله فرموده است: وَلِلَّهِ الْعِزَّةُ وَلِرَسُولِهِ وَلِلْمُؤْمِنِينَ (منافقون/ ۸) عزت برای خدا و پیامبر او و مؤمنان است.
شما عزت را کجا جستجو می کنید و بهعنوان یک عالم اهل سنت، آیا سزاوار است که عامل تضعیف گفتمان اهل سنت باشید؟
آیا فراموش کردهاید که قرآن میفرماید عزت مسلمانان در ایمان و اتحاد با هم و ایستادگی است، نه در ذلت و دعوت به سازش با متجاوزان کافر اشغالگر خارجی؟
بنگرید به مجاهدین حماس، به علمای مقاومت در فلسطین و سرزمین های اسلامی، چگونه از حق دفاع میکنند. در مقابلِ آنها، مواضع شما چگونه است؟ آیا نمیترسید که گفتار شما توجیهگر سازش با دشمنان اسلام شود؟ توجه نداربد که کفار از کلام شما خوشحال میشوند؟
الله فرموده است: الَّذِينَ آمَنُوا يُقَاتِلُونَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَالَّذِينَ كَفَرُوا يُقَاتِلُونَ فِي سَبِيلِ الطَّاغُوتِ (نساء/ ۷۶) مؤمنان در راه خدا میجنگند و کافران در راه طاغوت.
حال از شما میپرسیم: شما در کدام جبهه ایستادهاید؟
در پایان، با نهایت ادب و از روی دلسوزی برای حیثیت اهل سنت میگوییم:شما مسئولیت دارید. مردم شما را بهعنوان یکی از نمادهای اهل سنت میشناسند. نگذارید نام اهل سنت در تاریخ به همراه خضوع و خواری ثبت شود. در این ایام که هنوز دل مسلمانان با موشکهای ایران و \یروزی مقاومت اسلامی در غزه میتپد، از اهل سنت و اسلام دفاع کنید، رصد کنید ببینید اهل سنت چه میخواهد، ببینید قرآن چه میگوید.
اگر روزی فرزندان اهل سنت، جوانان غیور این امت، گرایش به چیزی غیر از شما و تفکرات شما و حتی به شیعیان ایران پیدا کردند و احساس کردند که عزت، غیرت، مقاومت، و صدای حق را در جای دیگری مییابند؛ این نه از روی انکار حقیقت اهل سنت، بلکه به دلیل عملکرد شیعیان ایران و شماست.
آری، مسئول این گرایش، عملکرد شیعیان ایران و شما هستید. شما که باید نماد عزت اهل سنت باشید اما سخن از خفت و تسلیم میگویید؛ شما که باید مدافع اهل دعوت و جهاد بر علیه آمریکا و صهیونیستها باشید، اما بهجای فریاد حق، ازسازش و نرمش در برابر این دشمنان که تنها زبان اسلحه را می فهمند و از آزادی سکولاریستی حرف میزنید، آن هم در روزهایی که صدای مظلوم از فلسطین و اهل سنت بلند است، مانند حکام ظالم منتسب به اهل سنت به امت خیانت نکنید.
اگر اهل سنت از شما روگردان شدند و بهسوی گفتمانی رفتند که عِزّت را در آن یافتند، این شما بودید که زمینهاش را ساختید.
